evvelce bunu sehv salmaq lazım deyil ki, fikirler insanın beyninde yer alan bir hisslerdir. Bezileri fikirleşirler ki, onların düşünceleri heç bir mena ifade etmir.Amma eslinde her fikirin bir menası var. Bu menalar insanın dünya görnüşüne bağlıdır. Meseelen, bezi seven insanlar ele düşünürler ki, esl sevgi insana birdefe verilir. Ve onlarda öz sevgilerini itirmeyden qorxurlar.
Sevgilileri pis olsada . Bele insanlara qarşı çox ince davranılmalıdır. Onları ağır fikirlere yönlendirmek lazım deyil. Çünki, onlarda sevgi qorxusu = ölüm demekdir (yalnız seven zaman). Onlarda bu hiss eyni tutulur. Onlara bele hisslerin hamının yaşadığını ve sebirli olmağı demek lazımdır. Bunun üçün deyibler “SEVGİ badam kimidir, dadmasan bilmezsen acıdır yoxsa şirin”. Bezileride hansı ki. onlar qızla oğlanın dostluğuna inanmırlar. eslinde oğlanla qız eks cinsin nümayendeleri olduğu üçün onların bir-birine hissiyatı olur. Ve bu hissleri fikirler . Bu fikirle hissiyyat arasında insanın temiz qelbi durmalıdır ki, onlar qarışmasın. Amma qızla oğlanın dostluğu var. Bunu bezileri qebul etmesede beledir. Sadece inanmaq lazımdır. Bunun üçün deyilib “ Her şeyin tezesi, dostun köhnesi”. Bezende olur ki, biz sevdiylerimizi düz yola çekerken bilmeden eyri yola yönlendiririk. Bunun üçünde her bir insanın fikirlerine hörmetle yanaşmalı ve onlara qulaq asmalıyıq. Çünki, sabah hamımız o veziyyete aid ola bilerik. İnsanlar bele hissler keçirerken onlar fikirleşirler ki, onlara yeni heyecan lazımdı.Amma insan öz nefsini saxlamağı bilmelidir. Çünki, her şeyin çoxu insanlığı azaldır. İnsanlar sevdiyini ve yaxud dostunu seçende eslinde xarici görnüşe fikir vermemelidir. Amma biz bilsekde, gözlerimizin hissi bunu redd edir. Ve sadece fikirle deyil görüb sevedee bilirik. Ancaq çaşdırmayın ki, gözler ne qeder bu fikirleri qebul etsede, gözlerde olan hissler eks terefin gözlerine bağlıdır. O gözler ki, baxdıqca insani derinliklere, yeni daxili gözelliye sövq edir.